 | Sözlük Derlemesi |
| bulunan kelime: 364 | sayfa: 1 / 19 |
- u'büd
- İbadet et (meâlinde emir.)
- u'cube
- Taaccüb olunacak şey. Ucube. Pek acib ve garib olan. * Hayret edilecek derecede olan isti'dad.
- u'lume
- (C.: Eâlim) Alâmet, işaret, nişan.
- ubab
- Her nesnenin muazzamı, her şeyin büyüğü. * Cemaat, topluluk. * Taşkın sel suyu. * Pek taşkın, coşkun.
- ubar
- f. Ağlama, inilti.
- ubeyd
- Küçük kul, kulcuk.
- ubr
- Çok. * Sedir ağacından su kenarlarında biten ağaç.
- ubs
- Huzursuzluktan yüz burkulmak. Yüz ekşime, surat asma.
- ubsur
- Seri. Çok yürüyen deve.
- ubud
- (Ebed. C.) Ebedler, sonsuzluklar.
- ubudet
- Kulluk. (Aslında zillete derler.)
- ubudiyyet
- Bendelik, kulluk, kölelik. Kul olduğunu bilip Allah'a itaat etmek.
- ubur
- Geçmek. Atlamak. * Zorlamak. * Suyun öte kıyısına geçmek.
- ubus
- Çatık yüzlü. Abus. * Utanmaz kimse.
- ubuset
- Yüz ekşiliği. Çehre çatıklığı. Somurtkanlık.
- ubye
- Büyüklenmek, kibirlenmek.
- ucab
- (Uccâb) Çok şaşılacak fazla gülünç olan şey.
- ucacet
- (C.: İcâc) Dişi deve sürüsü. * Toz. * Yüce avazlı, yüksek sesli.
- ucale
- Misafirlerin yolda yemek için götürdükleri azık. * Çiftçilerin azık diye evvelce koyup getirdikleri buğday ve arpa.
- ucam
- Çekirdek.
| Osmanlıca sözlük | KuRGuN SöZLüK |
 ana sayfa | Kaynaklar/Sources |  yukarı |
| © 2019 KuRGuN | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.12 |