Osmanlıca sözlük - ‘E’ ile başlayan kelimeler

	Sözlük Derlemesi
	KuRGuN SöZLüK Osmanlıca sözlük Kaynaklar/Sources

bulunan kelime: 527

sayfa: 1 / 27

re'b: Mantar. * Toplamak, cem'etmek. * Islah etmek, düzeltmek.
re'bele: Cür'et, ikdam.
re'bil: Câriye, kadın esir.
re'fe: Esirgemek, korumak. Acımak. Şefkat etmek.
re'fet: Merhamet, acımak. * Yüce.
re'fetlü: Eskiden kumandanlara, serdarlara mahsus resmi ünvan.
re'fetmeâb: f. Çok merhametli.
re'l: (C.: Riâl-Ri'lân-Er'ul) Deve kuşu yavrusunun erkeği.
re'ree: Gözü tez tez döndürmek. * Koyun çağırmak.
re's: Baş, kafa. * Tepe. Uç. * Başlangıç. * Reis.
re'sa: Başı ve yüzü siyah olan koyun.
re'sen: Kendi başına, bizzat. * Kimseye danışmadan. Müstakil olarak. * Doğrudan doğruya.
re'y: Görüş, görmek, rey. Hüküm ve itikad. Kıyas etmek. Bir iş hakkında söylenen söz, fikir.
realist: Fr. Fls: Hakikatçı. Nefs-ül emre uygun düşünen. Realizm taraftarı.
realite: Fr. Gerçekten olan şey. Olduğunun tıpkısı. Gözümüzle gördüğümüz gibi. (Bak: Rasyonalizm)
realizm: Umumi fikirleri birer hakikat sayan felsefi görüş. Hadiseleri olduğu gibi anlatma ve gösterme gayesi güden san'at çığırı, fikri.
reaya: (Raiyet. C.) Bir kimsenin emri altında bulunanlar. * Bir hükümdar idaresi altında bulunan halk. * Hristiyan tebaa. * Bütün halk.
reb': Ev, arazi. Barınılan, iskân olunan yer.
reba': Uzunluk.
rebabe: (C.: Ribâb) Bazısı bazısına binmiş olan beyaz bulut.

Osmanlıca sözlük

KuRGuN SöZLüK