Osmanlıca sözlük - ‘E’ ile başlayan kelimeler

	Sözlük Derlemesi
	KuRGuN SöZLüK Osmanlıca sözlük Kaynaklar/Sources

bulunan kelime: 1 767

sayfa: 1 / 89

e: Gr: İstifham, sorgu edatı. (Ezehebe Nuri: Nuri gitti mi? derken Ezehebe'nin başındaki 'E' harfi gibi) * Arapça kelimelerin sonuna 'e' gelerek onları müennes yapmaya More…
e'ba: Yükler, hamuleler, çuvallar.
e'cam: (Acem. C.) Arab olmayanlar. Güzel arabi bilmeyenler. Güzel ve fasih konuşamıyanlar. * Acemiler.
e'cube: (Bak: U'cube)
e'rac: Anadan doğma topal, aksak.
e'vam: (Bak: A'vam)
e'zar: Özürler. Kusurlar. Bahaneler.
eacim: (Acem. C.) Yabancılar, Arap olmayanlar. İranlılar.
eadi: (Adüv. C.) Düşmanlar. Hasımlar.
eali: (A'lâ. C.) İtibarı ve şerefi yüksek zâtlar. İyiler. Günahtan sakınan temiz ve sâlih amel sâhibi kimseler.
eamm: Pek şumullü, daha umumi ve geniş.
earib: (A'rabî. C.) Çölde yaşayan, göçebe Arablar.
eariz: (Aruz. C.) Aruzlar, şiir vezinlerinden bahseden ses kalıpları. Şiirde beytin birinci mısraının son kısımları.
earr: Hörgücü küçük deve.
easir: (İ'sâr. C.) Şiddetli fırtınalar, kasırgalar.
eazz: Galip. * Daha aziz, daha şerefli, en şerefli, azizler.
eâcib: (U'cube. C.) Çok tuhaf ve acaib, şaşılacak şeyler.
eâzim: (A'zam. C.) İleri gelen büyükler. Büyük adamlar.
eb: (Ebâ, Ebu, Ebi) Baba, peder. Ced.
eb'ad: Çok uzak, en uzak, daha uzak.

Osmanlıca sözlük

KuRGuN SöZLüK