Osmanlıca sözlük - ‘A’ ile başlayan kelimeler

	Sözlük Derlemesi
	KuRGuN SöZLüK Osmanlıca sözlük Kaynaklar/Sources

bulunan kelime: 2 256

sayfa: 1 / 113

a: Nida edatı olup, kelimenin sonuna gelir 'ey' mânası verir. Aynı veya farklı iki kelime arasına gelirse, sözün mânasını kuvvetlendirir. 'rengârenk, lebaleb' gibi. 1928 More…
a'ba: Ağırlıklar, yükler, mes'uliyetler. * Sandık.
a'bad: Köleler.
a'bel: (C: A'bile) Çok sert taş ki, kırmızı, beyaz veya siyah renkli olur. * Taşlık dağ. ◊ Ak, beyaz. * Ağaç yaprağının dökülmesi.
a'bide: (Abd. C.) Köleler. Abid.
a'cam: (Acem. C.) Acemler. İranlılar. * Arab olmayanlar.
a'ceb: Çok acâyib. Pek tuhaf olan.
a'cef: İnce, zayıf.
a'cel: Daha acele, en çabuk. * Acele eden kişi.
a'cemî: Aceme mensub. * Arapçayı iyi konuşmayan. Dilsiz. * Beceriksiz.
a'cez: En âciz. Çok kudretsiz. * Mak'adı etli ve yumru olan.
a'cube: (Bak : U'cube)
a'da: En zâlim, en çok düşmanlık eden. ◊ (Adüv. C.) Düşmanlar.
a'dad: (Adud ve Adad. C.) Bazular. Kollar. * Havuzun çevre kenarına konan taş. ◊ (Aded. C.) Adetler. Sayılar. ◊ İnce ve kısa kollu adam.
a'dal: (İdl. C.) Eşitler, denkler, müsaviler.
a'das: (Ades. C.) Mercimekler.
a'deb: Erkeklerden arkadaşı ve yardımcısı olmayan. * Bir boynuzu kırık hayvan.
a'del: (Adil. den) Adâletli, çok doğru.
a'fer: Pek beyaz. * Beyazı kırmızılığına galip olan geyik.
a'fes: Çıplak, uryân.

Osmanlıca sözlük

KuRGuN SöZLüK