 | Sözlük Derlemesi |
| bulunan kelime: 1 143 | sayfa: 1 / 58 |
- şa'ar
- Kıl büken.
- şa'b
- Ayrılmak. Dağılmak. * Islah etmek, düzeltmek. * Helâk etmek. * Kırmak. ◊ (C.: şuub) Tâife, cemaat. Kabile.
- şa'ban
- (Şâbân) Arabi ayların sekizincisi. Mübârek Şuhur-u selâsenin (Üç ayların) ikincisi.
- şa'beze
- El çabukluğu.
- şa'la'
- Kuyruğu beyaz olan davar. ◊ Uzun, tavil.
- şa'r
- (C.: Şüur-Eşâr) Kıl. Saç. * Ateş yakmak. * Cenk koparmak, kavga çıkarmak.
- şa'ra
- (C.: Şüâr) Çok miktar ağaç. * Bir nevi zerdali. * Kuyruğunda dikeni olan bir cins sinek.
- şa'ranî
- (Hi: 899-973) Dört hak mezhebin birleşen ve ayrılan tarafları hakkında mu'teber eserleri olan meşhur bir fakihtir. Mizan-ı Şaranî ismiyle bilinen eseri meşhurdur.
- şa'riyye
- Çorbalık makarna, şehriye.
- şa'riyyet
- Fiz: Kılcallık.
- şa'va'
- Perâkende, dağınık. * Dağıtmak.
- şa'şa'
- Yıldıramak, parıldamak. * Uzun ve yeynicek olmak.
- şa'şaa
- Parlama. Zahirî parlak görünüş. * Bir şeyi birbirine katıp karıştırmak.
- şa'şaadar
- f. Gösterişli, şa'şaalı, parlak.
- şa'şaapaş
- Parlaklık neşreden, şa'şaa saçan.
- şaab
- Ayrılmak. * Yarmak.
- şaar
- Ağaç, şecer.
- şab
- (Bak: şap)
- şab-hane
- f. Şap çıkarılan yer.
- şabaş
- f. Alkış etme, alkışlama. Aferin deme. Bir hareketi güzel bulmaktan dolayı alkışlamak veya hediye vermek.
| Osmanlıca sözlük | KuRGuN SöZLüK |
 ana sayfa | Kaynaklar/Sources |  yukarı |
| © 2019 KuRGuN | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.12 |