 | Sözlük Derlemesi |
| bulunan kelime: 213 | sayfa: 1 / 11 |
- ç
- Osmanlı alfabesinin yedinci harfi olup, ebced hesabında 'cim' harfi gibi üç sayısının karşılıdır.
- çaba
- Cehd. Gayret, herhangi bir işi yapmak için harcanan güç.
- çabük
- f. Çabuk, seri, aceleli, hızlı, tez, hafif.
- çabük-hirâmân
- f. Sür'atli yürüyen. Çabuk yürüyen.
- çabük-rev
- f. Çabukça giden.
- çaçaron
- İtl. Çok konuşan, çenesi düşük, geveze.
- çaçele
- f. Postal, ayakkabı, çarık, pabuç.
- çağatay
- Cengiz Han'ın oğlu Çağatay Han'ın ismine nisbetle Mâvera-ün Nehr taraflarında oturan Doğu Türklerine ve edebî lisan olarak kullandıkları Doğu Türkçesine verilen isimdir.
- çağdaş
- (Bak: Asrî)
- çağla
- (Çağala) Badem, erik, kayısı gibi yemişlerin yenebilen ham meyvesi.
- çağlar
- Kayalara veya setlere çarparak, yerden köpürerek düşen su. Şelâle, çağlayan.
- çağz
- f. Kurbağa. * Korku, havf. * Kapandığı halde hâlâ içinde cerahat bulunan yara. * Ah ü fizar. İnilti.
- çak
- f. Yarık, çatlak, yırtmaç. * Kılıç, bıçak gibi şeylerin sesleri. * Sabah vakti beyazlığı. * Küçük pencere. * Hazır. Amâde. ◊ f. İyi, güzel, sıhhatli, şişman.
- çakacak
- f. Silahlı çatışmadan çıkan ses.
- çakaloz
- Çakıltaşı atan bir nevi küçük top.
- çakçak
- Parça parça, yırtık pırtık. * Kılıç ve emsâli şeylerin sesleri.
- çakmakli
- Ağızdan dolan ve tetik yerinde bir cins çakmakla ateş alan eski tüfek çeşitlerinden biri.
- çakşir
- İnce kumaştan yapılan uzun bir çeşit şalvar. * Kuşların ayağındaki tüy.
- çakuç
- f. Çekiç.
- çal
- İsimlere önden eklenip, onun daima hareket edip oynamakta olduğuna işaret ve delâlet eder. Meselâ: Çal-at : Durduğu yerde de hareket eden at. * Bir şeyi şiddetle kapmaya delâlet eder. More…
| Osmanlıca sözlük | KuRGuN SöZLüK |
 ana sayfa | Kaynaklar/Sources |  yukarı |
| © 2019 KuRGuN | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.12 |